Greveningsedijk

De Greveningsedijk werd rond 1170 aangelegd op de linkeroever, dit is de westkant, van het Zwin. Aan die kant slibde het land op in de vorm van schorren omdat het de plek was waar het water het minst snel stroomde bij eb en vloed. Daardoor kon zand zich afzetten en groeide het land aan. Vanaf een bestaande dijk werd het ervoor liggende 'rijpe' schorregebied omringd door een nieuwe, meestal boogvormige dijk.
De Greveningsedijk omvatte een groot gebied, de Greveningepolder, die grotendeels op huidig Belgisch grondgebied ligt. Het meest oostelijke deel van die polder ligt op huidig Nederlands gebied. Het Nederlandse gedeelte van de Greveningsedijk heette vroeger de Oostdijk (zie de Geplaneerde Oostdijk), ten oosten van de Nederherenweg, die doorliep in de Greveningsedijk rond het dorpje dat Mude rond 1200 nog was, en verder ten noorden van de latere Zoutepannepolder, als de Stapsteendijk.

Het laatste stukje Greveningsedijk in de kom van St. Anne

Bronnen

• Ontstaansgeschiedenis van de Zwinstreek, Knokke-Heist, 1981